Urađena mi je biopsija (uzorak tkiva) na gornjoj usni i postavljena je dijagnoza: Planocelularni karcinom? Ljekar zahtijeva novi operativni zahvat? Je li to neophodno? Ima li drugog načina liječenja?

Urađena mi je biopsija (uzorak tkiva) na gornjoj usni i postavljena je dijagnoza: Planocelularni karcinom? Ljekar zahtijeva novi operativni zahvat? Je li to neophodno? Ima li drugog načina liječenja?

Čitatelj iz Bihaća

Liječenje planocelularnog karcinoma (koji se može pojaviti bilo gdje na koži i sluznici) je prvenstveno hirurško i uspješnost je velika zbog mogućnosti radikalnog uklanjanja tumora. Podrazumijeva odstranjenje samog karcinoma i 5 mm zdravog tkiva oko njega u svim smjerovima.

Svakako je rekonstruktivni zahvat neophodan jer se najčešće rana ne može ''samo sašiti''; zbog velikoga defekta bi se ''razdvojila'' jer bi postojala velika tenzija - napetost na mjestu šavova. Potrebno je defekat tkiva nadomjestiti plastično-rekonstruktivnim zahvatom da bi se omogućio dobar estetski i funkcionalan rezultat (mogućnost dobroga govora, hranjenja, zviždanja itd).

Ukoliko postoje metastaze (proširenje u druga tkiva) , neophodno ih je hirurški odstraniti. Ponekad je indicirano terapijsko ili profilaktičko odstranjivanje svih regionalnih čvorova (na vratu). U zadnje vrijeme se radi i tzv. ''sentinel biopsija'' ili patohistološka analiza tzv. žlijezde čuvarice ili prve drenažne limfne žlijezde za vrijeme same operacije. Tako da govorimo o tzv. ''jednostepenoj'' operaciji (u jednom aktu): odstranjivanju tumora i metastaskih procesa ovisno o izvještaju patologa za vrijeme operacije.

Ovi karcinomi su i radiosenzitivni te se vrlo često, po odluci onkološkoga konzilijuma, ordinira i zračenje. Nažalost, oštećena zračenjem okolna tkiva oko odstranjenoga tumora otežavaju kasnije rekonstruktivne zahvate u slučaju recidiva-ponovnoga javljanja koje je često u slučaju planocelularnoga karcinoma.

Prognoza ovih tumora je dobra jer se dijagnoza postavlja rano pošto su ove lezije u samom početku vidljive.

Prevencija bi se sastojala u prestanku pušenja, manjem izlaganju direktnom uticaju sunca i nekim hemijskim supstancama u određenim fabrikama. Prestanak pušenja bi sigurno smanjio incidencu pojavljivanja karcinoma usne ali i gornjih dišnih puteva, pluća, dojke, itd. Edukacija našega stanovništva o štetnosti, prvenstveno, pušenja jeste neophodna.

Cilj ovoga članka je ostvaren ukoliko sam uspio na to skrenuti pažnju i ''natjerao'' samo jednoga čitaoca da ostavi cigarete. A možda mu i spasio život.